باور کنید دلم برای نوشتن تنگ شده اما دانشگاه قبول شدم و این به معنای دوری از تکنولوژی و اینترنته البته در ایران. الان هم بعد از این کامپیوتر به اون کامپیوتر شدن توی سایت دانشگاه به دلیل از کار افتادن نوبت به نوبت سیستمها فعلا یه آقا محبتش گل کرد و جاشو داد به من. از اونجایی که صفحه کلید زیر دستم مربوط به دوران پارینه سنگیه عنقریبه که به شکستگی مفاصل انگشت دچار بشم برای همین این مطلب رو خلاصه مینویسم و هدفم از همین یه ذره اعلام حیات بعد از قبولی علامه است تا دوستان مبادا نگران احوالات من بشوند.

از هر کسی که در حال درس خودن برای دانشگاهه همینجا عاجزانه تقاضا میکنم اصلا و ابدا به قبولی توی علامه فکر نکنند. به جای علامه یه چند سال دیگه به همون دبیرستان خودشون مراجعه کنند بهتره.

دیگه باید برم وقت ناهار و نماز آقایون تموم شده شاید الان دیگه بیان جایی که باید باشن و جوای من ارباب رجوع رو بدند

با سپاس